Herkes gibi biz de maalesef kendi ülkemizde manasız fiyatlara maruz kalınca nedir bu kapı vizesi diyerek Midilli’ye doğru yola çıktık. Geçtiğimiz haftalarda Çeşme’de yaptığımız “abartılı olmayan” üç günlük tatile harcadığımız paranın daha azını; kapı vizesi, feribot biletleri, üç günlük yeme-içme gibi genel masraflar ve inanılmaz merkezi bir konumda otel için harcadık. İki sene evvel yaz başlarken aniden yükselen döviz kuru nedeniyle planladığımız tatili yapamamışken, şu an zirvede seyreden kur ile kendi ülkemizde yapamadığımız şeyi dışarıda nasıl yapabildik? Buradaki durumdan bahsetmeyeceğim zaten yaşıyoruz ama karşı taraf bunun farkında ve her açıdan ona göre davranıyor.

Öncelik beklediğimden değil sadece yaklaşım olarak değerlendirin; kendi ülkemizde bebekli bir aile olarak pasaport kuyruklarında beklerken, orada daha sıraya bile giremeden yoldan çevrildik, işlemlerimize nazik bir biçimde öncelik tanındı. Sabahın köründe Midilli’deki Osmanlı sivil mimari örneklerinin peşinde, elimde GPS ile girdiğim ara sokaklarda denk geldiğim, ya da bazen adres sorduğum insanlar bile muhabbetin devamında tatilimizin keyifli geçip geçmediğini sordu, iyi dilekler sundu. Anlattıklarımın benzerlerini burada yaşamadım mı? Bunca yıl ne kadar gezdiğimi, nelerle karşılaştığımı ben biliyorum. Ne yazık ki bir elin parmaklarını geçmiyor, onları da olabildiğince ne güzel bir anı diye anlatmaya çalışıyorum.

Bu yolculuk aynı zamanda altı aylık oğlumuz ile ilk yurtdışı seyahat deneyimimizdi. İzmir Büyükşehir Belediyesi, İzdeniz tarafından haftada iki sefer düzenlenen Midilli Limanı’na seyrimiz yaklaşık üç saat sürdü. Adaya indiğimizde aslında herkesin bir planı vardı, olabildiğince kesişim kümesi içinde tutmaya çalıştık. Blog ekseninden kaymadı merak etmeyin; üç gün içerisinde tarih öncesi dönem kalıntılarından, II. Dünya Savaşı’na dek uzanan elliye yakın kültür envanterini belgeledim. Daha önce ziyaret ettiğim diğer adaları da ekleyerek yaz bitmeden bir alt kategoride yazıp eklemeye başlayacağım.

Bana göre, tatil dediğimiz şey, insanı her açıdan yenilemeli, sonunda bir şeylere motive etmeli ve bittiğinde, soru işareti değil keyif bırakmalı.