Sabah gökyüzünden gelen insan sesleriyle uyandım. Gözümü açtığımda onlarca balon, Meskendir üzerinden Uçhisar’a doğru geçiş yapıyordu. Uykumu aldığıma ikna oldum ve güneş doğarken kahvaltı işini hallettim. Bugünkü planım, Meskendir’den Çavuşin, oradan da eğer otostop yapabilirsem, Paşabağları ve Zelve’ydi. Bu plana göre küçük bir çanta hazırlayıp, kamp alanı yakınındaki yol bağlantısına yürüdüm. Bu arada kamp alanı, gerçekten de ideal konumdaymış, şu manzaraya kolayca erişince iyice emin oldum. Her neyse, Meskendir Vadisi’nin Ortahisar tarafındaki dik girişine bu yoldan kısa sürede ulaştım.

Dar patikalar, tüneller ve açıkcası bu mevsimde beklemediğim canlılıktaki ağaçlar, inanılmaz keyifli bir yürüyüş ortamı sağlıyordu. Hele ki patikayla ara sıra kesişen derenin, zamanla oluşturduğu kasvetli oyuklardan geçerken gelen serinlik, tarif edilemez güzellikteydi.

Kafamı kaldırdığımda gözüme çarpan çeşitli motiflerle boyanmış güvercin yuvaları ve yol üzerindeki şapel kalıntılarıyla, henüz diğer konumlar kadar ön plana çıkmamış binlerce yıllık kültür eşliğinde yürüyordum.

Kızılçukur Vadisi ayrımına kadar süren rotanın bu serin kısmı, güneşin en tepeye yaklaştığı vakitlere denk gelince, son gölge alanda küçük bir mola verip, durmaksızın Çavuşin’e devam ettim. 

Yazının üçüncü bölümü; Zelve