Öğle sıcağı biterken Ortahisar merkezinden, panoramik gün batımı izleme noktası olarak bilinen Kızılçukur Vadisi’nin üst kısmına yürümeye karar verdim. Henüz etkisi geçmemiş bu sıcakta, gereksiz bir yürüyüş olduğunu farkettiğimde yolu zaten yarılamıştım bile. Asfalt yoldan yürümeye devam ederken tek endişem, yürüyüşe başlayacağım gün batımı noktasında açık bir tesisin olup olmadığıydı, çünkü iki litrelik suyum neredeyse bitmişti. Neyse ki tepeye vardığımda açık olan küçük kafenin tek müşterisi olarak biraz dinlenip, ayran ve su takviyesi yaptım. Gerçekten ihtiyacım varmış.

Vadinin üst kısmından daha önce Kızıl Vadi’nin uğramadığım iç noktalarına doğru yürüyüşe başladım. Amacım dar bir çember şeklinde bu bölgeyi gezdikten sonra güneye doğru yönelip, ilk gün yürüdüğüm yol ayrımından kamp alanına geri dönmekti. Çavuşin’e geçerken hızlıca uğradığım Haçlı ve Direkli Kilise’nin haricinde arazide bulunan Üzümlü Kilise’nin fresklerini fotoğrafladıktan sonra doğusuna düşen gölgelikte ilk molamı verdim.

Vadiye ismini veren demir oksitlenmesi sebebiyle rengi kızıllaşmış tüf kayalıkların yoğun olduğu bu arazide, terastan gözükmeyen detaylar vadinin iç kıvrımlarında yer alıyor. Kızıl Vadi’nin benzer diğer konumlara göre kısa parkuru, gezdiğim dönemde eksik/yanlış yönlendirmeler sebebiyle karışık bir hal almıştı. Yerinden sökülüp başka yerlere taşındığını sonra farkettiğim bazı yönlendirmeler yüzünden tepeleri aşıp, nasıl olduysa yarım saat içerisinde başladığım yere döndüğüm oldu. Bu sebeple ufacık arazide, bulunduğum yerden çıkmak için gps kullanmak zorunda kaldım.

Sona yaklaşırken, diğer ucunda Meskendir Vadisi’ne çıkacağımız 37 metrelik meşhur tünele geldik. Orta kısmı dışarıdan ışık almadığından karanlıkta kalan tüneli geçmek için bence el feneri ya da kafa lambasıyla girilmesi gerekiyor. Benim giriş seviyesi kafa lambam pek aydınlatmasa da yavaşça yürüdüğüm yolun orta kısmının kırıldığını bu sayede farkettim. Yolun geri kalan kısmını ilk bölümden biliyorsunuz..

Dört bölümde Kapadokya’nın gezmekten keyif aldığım kısımlarını derlemeye çalıştığım bu yazılar, 2017 Ağustos’una ait. Yıllar sonra tekrar ziyaret etme fırsatı bulduğum Kapadokya’nın olumsuz anlamda geçirdiği değişim, kıyaslama açısından o zamana ait fotoğrafları ve hatırlayabildiğim deneyimleri paylaşma isteği oluşturdu. Yürüdüğüm patikaların bir kısmı şimdilerde off-road araçların girdiği birer yol, vadilerdeki saklı üzüm bağları ise sökülmüş, balonların iniş noktaları haline gelmişti. Yazılarda geçen, geçmeyen erişebildiğim tüm somut kültürel miras kategorisinde yer alan yapı ve objeleri o zaman belgeleyebildiğim için buruk biçimde mutluyum.

Tüm bölümler; (I) Göreme , (II) Meskendir , (III) Zelve